آیه 62 سوره مائده
| <<61 | آیه 62 سوره مائده | 63>> | |||||||||||||||
| |||||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
بسیاری از آنها را بنگری که در گناه و ستمکاری و خوردن حرام می‌شتابند؛ بسیار بد کاری را پیشه خود نمودند.
و بسیاری از آنان را می بینی که در گناه و تجاوز [از حدود خدا] و حرام خوری خود می شتابند؛ همانا بد است اعمالی که همواره انجام می دادند.
و بسيارى از آنان را مى‌بينى كه در گناه و تعدّى و حرامخوارى خود شتاب مى‌كنند. واقعاً چه اعمال بدى انجام مى‌دادند.
مى‌بينى بسيارى از ايشان را كه به گناه و تجاوز و حرامخوارگى مى‌شتابند. چه بد كارهايى مى‌كردند.
بسیاری از آنان را می‌بینی که در گناه و تعدّی، و خوردن مال حرام، شتاب می‌کنند! چه زشت است کاری که انجام می‌دادند!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
سحت: حرام (مائده/ 42).
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ تَرى كَثِيراً مِنْهُمْ يُسارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ «62»
و بسيارى از آنان (مدعيان ايمان) را مى‌بينى كه در گناه و ظلم و حرامخوارى شتاب مى‌كنند. به‌راستى چه زشت است آنچه انجام مى‌دهند.
نکته ها
در آيه‌ى گذشته، سخن از روحيّه‌ى كفر ونفاق اهل كتاب بود، در اينجا بيان فسادهاى اخلاقى و اجتماعى و اقتصادى آنان است.
«سحت» در اصل به معناى جدا كردن پوست و نيز به معناى شدّت گرسنگى است، سپس به هر مال نامشروع به خصوص رشوه گفته شده است، زيرا اين گونه اموال، صفا و طراوت و بركت را از اجتماع انسانى مى‌برد. همان طور كه كندن پوستِ درخت باعث پژمردگى يا خشكيدن آن مى‌گردد. بنابراين «سحت» معناى وسيعى دارد و اگر در بعضى روايات مصداق خاصّى از آن ذكر شده، دليل اختصاص نيست. «1»
پیام ها
1- در انتقاد از منحرفان، بايد انصاف داشت. «كَثِيراً مِنْهُمْ» (نه تمام آنها)
2- سيماى جامعه اسلامى، سبقت در خيرات است، «يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ» «2» ولى سيماى جامعه كفر و نفاق، سبقت در فساد است. «يُسارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ»
3- بدتر از فساد اخلاقى «اثم» و فساد اجتماعى «عدوان» و فساد ادارى اقتصادى «سُحت»، عادت به فساد و سرعت در آن است. يُسارِعُونَ فِي الْإِثْمِ ...
( «يُسارِعُونَ»، دلالت بر استمرار دارد)
4- چه بسا مدّعيان ايمان كه به گناه، تجاوز و حرامخوارى شتاب مى‌كنند. تَرى ... يُسارِعُونَ ...
«1». تفسير نمونه.
«2». مؤمنون، 61.
جلد 2 - صفحه 328
5- بدتر از آلودگى به گناه، غرق شدن در گناه است. «فِي الْإِثْمِ»
6- با اينكه تجاوز و عدوان و حرامخوارى از نمونه‌هاى اثم و گناه است، ولى نام اين دو به خاطر اهميّت و خطر و يا به خاطر شيوع در ميان اهل كتاب، جداگانه آورده شده است. «يُسارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ تَرى كَثِيراً مِنْهُمْ يُسارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (62)
وَ تَرى كَثِيراً مِنْهُمْ: و مى‌بينى بسيارى از ايشان يعنى رؤساى يهود و منافقان. يُسارِعُونَ فِي الْإِثْمِ: سرعت مى‌كنند در تحصيل حرام يا در گفتن دروغ. وَ الْعُدْوانِ: و در ظلم يا تجاوز از حدود در معاصى. و گويند اثم هر گناهى است كه مقصور بود بر فاعل آن، و عدوان گناهى كه ضرر آن به ديگرى رسد. وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ: و ايضا در خوردن ايشان رشوه يا ربا را. تخصيص ذكر اين به جهت مبالغه است. لَبِئْسَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ: هر آينه بد چيزى است كه ايشان مى‌كنند، زيرا عاقبتش وخيم است.
در جامع الاخبار- از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام ايّاكم و الرّشوة فانّها محض الكفر و لا يشمّ صاحب الرّشوة ريح الجنّة: «1» بر شما باد پرهيز كردن از رشوه، پس بدرستى كه رشوه، محض كفر است و نمى‌شنود صاحب رشوه بوى بهشت را.
و در خبر معراج فرمايد: مررت بقوم بين ايديهم موائد من لحم طيّب و لحم خبيث يأكلون اللّحم الخبيث و يدعون الطّيّب فقلت من هؤلاء يا جبرئيل فقال هؤلاء الّذين يأكلون الحرام و يدعون الحلال هم من امّتك يا محمّد صلى اللّه عليه و آله. «2» از امام جعفر صادق عليه السّلام در خبر معراج فرمود پيغمبر
«1» جامع الاخبار، فصل 117.
«2» بحار الانوار، جلد 18، صفحه 323 (بنقل از تفسير علىّ بن ابراهيم قمّى)- و نيز جلد 75، صفحه 172، حديث 9.
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 126
صلى اللّه عليه و آله: مرور كردم به قومى. پيش آنها موائدى بود از گوشت طيّب و خبيث. مى‌خوردند خبيث را و واگذاشتند طيّب را. از جبرئيل پرسيدم اينها كيستند؟ گفت: آنهايند كه مى‌خورند حرام را و مى‌گذارند حلال را و ايشان از امّت تو باشند اى محمّد صلى اللّه عليه و آله.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ تَرى كَثِيراً مِنْهُمْ يُسارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ وَ أَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (62)
ترجمه
و مى‌بينى بسيارى از آنها را كه ميشتابند در گناه و تعدى و خوردنشان حرام را هر آينه بد است آنچه بودند كه بجا مى‌آوردند.
بيان
چنانچه سرعت در امر خير و ثواب ممدوح است سرعت در گناه و تجاوز از حدود الهى مذموم است و كاشف از شقاوتى زائد بر ارتكاب معصيت است و بعضى گفته‌اند گناه آنستكه ضرر آن فقط بمرتكب ميرسد و عدوان آنستكه ضرر آن بغير هم ميرسد و بنظر حقير مصاديق هر دو متحد است نهايت آنكه از جهت آنكه مخالفت امر مولى است گناه است و از جهت آنكه تجاوز از حدود او است عدوان است و انتزاع عناوين متعدده از مصداق واحد در اين مقامات براى تأكيد ردع است كه طرف بفهمد چند عنوان قبيح بر عمل او منطبق است ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ تَري كَثِيراً مِنهُم يُسارِعُونَ فِي الإِثمِ وَ العُدوانِ وَ أَكلِهِم‌ُ السُّحتَ لَبِئسَ ما كانُوا يَعمَلُون‌َ (62)
و مشاهده ميكني يا رسول اللّه که بسياري از اهل كتاب مبادرت ميكنند در معاصي و ظلم و تعدي در حقوق ناس و خوردن اموال را بدون وجه شرعي هر آينه بد چيزي است آنچه را که عمل ميكنند.
وَ تَري كَثِيراً مِنهُم بالجمله اينکه اهل كتاب سه قسم هستند که هر سه مورد نكوهش و مذمت هستند: قسمت اول كساني هستند که يُسارِعُونَ فِي الإِثمِ وَ العُدوانِ اثم مطلق معاصي است مثل زنا، شرب خمر، كذب و امثال اينها. و عدوان تعدي و تجاوز در حقوق است مثل ظلم، سرقت، قمار، غش در معاملات، تقلب در اجناس و غير اينها.
قسمت دوم- قضات و رؤساء و زمام داران که اموال را بحيل و لطائف ميربايند رشوه ماليات، ظلم بدون وجه شرعي که مشمول وَ أَكلِهِم‌ُ السُّحتَ هستند البته در هر عصر و زماني فسقه، فجره، ظلمه بسيار بودند ولي امتياز يهود نسبت بديگران مبادرت و مسارعت و اصرار بر معاصي و ظلم آنها بوده که از حد گذراندند لذا ميفرمايد لَبِئسَ ما كانُوا يَعمَلُون‌َ معصيت و ظلم بد عمليست لكن در نظر اهلش خوب ميپندارند زَيَّن‌َ لَهُم‌ُ الشَّيطان‌ُ أَعمالَهُم انفال آيه 48 الَّذِين‌َ ضَل‌َّ سَعيُهُم فِي الحَياةِ الدُّنيا وَ هُم يَحسَبُون‌َ أَنَّهُم يُحسِنُون‌َ صُنعاً كهف آيه 104، لكن يهود باندازه‌اي تجاوز كردند که در انظار اهل عالم بسيار بد است حتي كفار و مشركين و ساير ملل عالم لذا ميفرمايد لَبِئسَ ما كانُوا يَعمَلُون‌َ که اينکه جمله را تمام ملل عالم و تمام دول دنيا اذعان و اعتراف دارند.
جلد 6 - صفحه 415
قسمت سوم- علماء و متدينين که احبار و رهبانان آنها باشند که ميتوانستند جلوگيري از اينكه تعديات و تجاوزات ننمايند لكن با آنها مداهنه كردند و معاشرت که روز بروز در ازدياد شد و اينها مشمول آيه بعد هستند که ميفرمايد:
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 62)
در این آیه نشانه های دیگری از نفاق آنها را بازگو می کند، از جمله این که می گوید: «بسیاری از آنها را می بینی که در مسیر گناه و ستم و خوردن اموال حرام بر یکدیگر سبقت می جویند» (وَ تَری کثِیراً مِنهُم یسارِعُونَ فِی الإِثمِ وَ العُدوانِ وَ أَکلِهِمُ السُّحتَ).
یعنی، آنچنان آنها در راه گناه و ستم گام برمی دارند که گویا به سوی اهداف افتخارآمیزی پیش می روند، و بدون هیچ گونه شرم و حیا، سعی می کنند از یکدیگر پیشی گیرند.
و در پایان آیه برای تأکید زشتی اعمال آنها می گوید: «چه عمل زشت و ننگینی آنها انجام می دهند» و بر آن مداومت دارند (لَبِئسَ ما کانُوا یعمَلُونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم